Πρόσφυγες και Μετανάστες

Στο επίκεντρο συνεχιζόμενων καταγγελιών και με νέα στοιχεία για pushbacks, το Λιμενικό Σώμα ακροβατεί μεταξύ της διάσωσης των ανθρώπων στη θάλασσα και της φύλαξης των θαλασσίων συνόρων, άρα και της αποτροπής – που δεν παραδέχεται. 

Την ώρα που ο σκληρός πυρήνας της Ε.Ε. απαιτεί, χωρίς να το φωνάζει πολύ δυνατά, από το Λιμενικό και τη FRONTEX να κλείσουν τον δρόμο στα προσφυγικά κύματα που θέλουν να φτάσουν στην Ευρώπη, συνεχίζονται οι καταγγελίες από ΜΚΟ, οργανισμούς, ευρωβουλευτές και επιτροπές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς πληθαίνουν οι μαρτυρίες ατόμων που ισχυρίζονται ότι εμποδίστηκαν να καταθέσουν αίτημα ασύλου στην Ελλάδα.

Over the summer, the Legal Centre Lesvos (LCL) continued to seek redress before the ECtHR for people forced to live in the Reception and Identification Centre (RIC) in Kara Tepe, Lesvos (also known as Mavrovouni RIC or Moria 2.0), despite their critical state of health.

Between July and September, LCL submitted 9 applications for interim measures to the ECtHR requesting the urgent transfer of individuals and their families out of the Lesvos’ RIC into safer accommodation and their immediate access to urgently needed health care on mainland Greece. 

The fundamental right to a private and family life is recognised under international and European law. In practice, however, migrants’ enjoyment of their right to family life is often denied or obstructed by flaws in registration and asylum procedures, authorities’ failures to ensure the timely identification, substantiation and submission of family reunification requests, and, most critically, by the continued and knowing bad faith of other EU Member States in their implementation of the Dublin Regulation, through ungrounded or unfair rejections of family reunification requests coming from Greece.