Συντάκτης: Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας | .unhcr.org | 16 Ιουνίου 2020
Το 2019 ήταν μια χρονιά που σηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό στη δημόσια σφαίρα από τις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές στο εσωτερικό της χώρας και από τις εκλογές για την ανάδειξη νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η παρουσία και η εμπρηστική ρητορική ακροδεξιών πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη συνεχίζει να εδραιώνεται, ενώ παράλληλα, εν όψει των εκλογών σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, ενισχύεται ο μισαλλόδοξος λόγος – με έμφαση στον εθνικιστικό και ρατσιστικό λόγο – προτάσσονται απλουστευτικές προσεγγίσεις σε πολύπλοκα ταυτοτικά και μεταναστευτικά ζητήματα και υιοθετείται ευρέως μια πολιτική ατζέντα που στρέφεται μονοσήμαντα στα ζητήματα μετανάστευσης, νόμου και τάξης. Η διεθνής και ευρωπαϊκή πόλωση και οι – πολλές φορές – αδιέξοδες πολιτικές στο ζήτημα των προσφύγων και μεταναστών-ριών, σε συνδυασμό με εθνικούς και τοπικούς παράγοντες διαμόρφωσης της κατάστασης στην Ελλάδα, επηρεάζουν πολιτικές κατευθύνσεις και ισορροπίες στα νέα κοινοβούλια της χώρας και της Ευρώπης. Υπό αυτές τις συνθήκες, η ρατσιστική ρητορική εδραιώνεται, νομιμοποιώντας αντίστοιχες θεσμικές επιλογές και συμβάλλοντας στις αυξανόμενες βίαιες ξενοφοβικές και ρατσιστικές επιθέσεις που παρατηρούνται ήδη από τις αρχές του 2020. Επίσης, το 2019 σηματοδοτεί το τέλος της κοινοβουλευτικής πορείας του κόμματος της Χρυσής Αυγής, η οποία ξεκίνησε από τα μέσα του 20121. Η επιρροή της Χρυσής Αυγής στο εκλογικό σώμα της χώρας συρρικνώθηκε δραστικά κατά την τελευταία εκλογική διαδικασία, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα τον περιορισμό της ακροδεξιάς ρητορικής στη δημόσια σφαίρα. Το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής μοιάζει να την εγκαταλείπει και να κατευθύνεται προς άλλα κόμματα που υιοθετούν μισαλλόδοξο λόγο. Ωστόσο, ο κατά συνέπεια αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής από το Ελληνικό Κοινοβούλιο σηματοδοτεί την εφεξής απομόνωσή της από το πολιτικό προσκήνιο. Η εξέλιξη αυτή σε ένα μεγάλο βαθμό δρομολογείται ως αποτέλεσμα της ποινικής διαδικασίας και της διάλυσης που φαίνεται να προκαλεί στο εσωτερικό του κόμματος, καθώς βέβαια και της κοινωνικής και πολιτικής πίεσης που ασκείται στη Χρυσή Αυγή τα τελευταία χρόνια από ένα ευρύ δημοκρατικό και αντιρατσιστικό κίνημα.