msf.gr | 18 Δεκεμβρίου 2023
Το Σύμφωνο της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Άσυλο δεν αποτελεί λύση: Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καλούν τα ευρωπαϊκά κράτη μέλη να αλλάξουν άμεσα πορεία για να δώσουν προτεραιότητα στην ασφάλεια όσων αναζητούν καταφύγιο.
Αξιότιμα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,
Καθώς προχωρούν οι διαπραγματεύσεις γύρω από βασικούς φακέλους του Συμφώνου της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, σας καλούμε επειγόντως να αλλάξετε αμέσως πορεία, ακόμη και αυτές τις τελευταίες ημέρες· Να δοθεί προτεραιότητα στην ασφάλεια όσων αναζητούν καταφύγιο και να σταματήσει η εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου για πολιτικό όφελος.
Αυτό το νέο Σύμφωνο δεν αποτελεί μεταρρύθμιση των πολιτικών ασύλου και μετανάστευσης της Ευρώπης. Δεν είναι μια λύση στη «μεταναστευτική κρίση» της Ευρώπης, ούτε είναι μια ιστορική συμφωνία. Είναι απλώς η συνέχιση και εντατικοποίηση των πολιτικών περιορισμού και αποτροπής, με επίκεντρο την εξέταση και τις επαναπροωθήσες. Διαπιστώσαμε ότι αυτές οι πολιτικές δεν λειτούργησαν, αλλά, αντιθέτως, οδήγησαν σε αφάνταστα δεινά.
Εδώ και χρόνια, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν δει τις συνέπειες της επιστροφής ανθρώπων στη Λιβύη, όπου αντιμετωπίζουν κράτηση, βία, σεξουαλικές επιθέσεις, εκβιασμό και καταναγκαστική εργασία. Είναι ντροπή που η εξωτερική ανάθεση της διαχείρισης των συνόρων σε μη ασφαλείς χώρες όπως η Λιβύη αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του Συμφώνου.
Αυτή η εξωτερική ανάθεση χρησιμοποιείται ως σχέδιο για την υπογραφή παρόμοιων συμφωνιών σε άλλες χώρες όπως η Τυνησία - μια χώρα όπου οι ασθενείς στο διασωστικό σκάφος, Geo Barents, μας λένε ότι αντιμετωπίζουν αυξανόμενες διακρίσεις, βίαιες επιθέσεις και συλλογικές απελάσεις.
Αντί να διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι που αναζητούν ασφάλεια στην Ευρώπη απολαμβάνουν αξιοπρεπείς συνθήκες υποδοχής, το Σύμφωνο θεσμοθετεί μόνο την de facto κράτηση και υπονομεύει το δικαίωμα των ανθρώπων να ζητήσουν άσυλο. Γνωρίζουμε από τη δουλειά μας στην Ελλάδα ότι οι φράχτες, τα συρματοπλέγματα και η κράτηση είναι εξαιρετικά επιβλαβή για την υγεία των ανθρώπων και δεν μπορούν να αποτελούν λύση.
Έχουμε δει σε όλα τα προγράμματά μας στην Ευρώπη πώς τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν κεφαλαιοποιήσει την έννοια της «κρίσης» και των «έκτακτων μέτρων» για να μειώσουν τις νομικές εγγυήσεις για τους ανθρώπους που έχουν απόλυτη ανάγκη. Αυτές οι αντιλήψεις έχουν αποτελέσει γόνιμο έδαφος για βίαιες πρακτικές, όπως οι επαναπροωθήσεις στα σύνορα και η παρατεταμένη και αυθαίρετη κράτηση. Η εφαρμογή έκτακτων μέτρων «κρίσης» έχει περιορίσει την ανεξάρτητη ανθρωπιστική βοήθεια και την παρακολούθηση της κατάστασης από την κοινωνία των πολιτών, καθιστώντας όλο και πιο δύσκολη την ανταπόκριση σε άτομα που έχουν ανάγκη.