Συντάκτης: Μπάμπης Χριστακόπουλος | avgi.gr | 4 Νοεμβρίου 2019
Τον χειμώνα του 343 π.Χ. ο Αριστοτέλης βρισκόταν στη Μυτιλήνη, όπου δίδασκε και ερευνούσε τις κινήσεις των Περσών στην απέναντι όχθη, στην Τρωάδα. Τότε, λέει η Ιστορία μας, δέχθηκε την επιστολή του Φιλίππου του Β’, που του ζητούσε να εκπαιδεύσει τον νεαρό πρίγκιπα του μακεδονικού θρόνου Αλέξανδρο.
Χρόνια αργότερα, υποστηρίζοντας την εκστρατεία του μαθητή του, ο Αριστοτέλης είπε ότι οι Βάρβαροι -ως μη Έλληνες- ήταν εκ φύσεως δούλοι και πως ο Αλέξανδρος θα έπρεπε ως τέτοιους να τους αντιμετωπίζει. Ο Αλέξανδρος όμως ακολούθησε άλλη τακτική. Όρισε τον αδερφικό του φίλο Λαομέδων τον Μυτηλιναίο διερμηνέα και επιστάτη των αιχμαλώτων, δίδαξε τον πολιτισμό του, τους ενσωμάτωσε στον στρατό του· παντρεύτηκε τη Ρωξάνη από τη Βακτρία. Αργότερα, μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, ο Λαομέδων ορίστηκε σατράπης της Συρίας, αν και πολύ σύντομα έχασε τη σατραπεία της.
Στρατόπεδο με αιχμαλώτους
Η καθημερινή ζωή των προσφύγων και των μεταναστών που βρέθηκαν στη Λέσβο του Λαομέδωντα από τη χαμένη του σατραπεία της Συρίας και από την πατρίδα της μοναδικής γυναίκας που ερωτεύτηκε ο Αλέξανδρος, της Ρωξάνης της Βακτρίας, δηλαδή από το σημερινό Αφγανιστάν, θυμίζει έντονα στρατόπεδο με αιχμαλώτους.